Als ik op zondagochtend tegen acht uur het Lankheet in loop is het er nog stil. Er zijn nog geen wandelaars, joggers of mountainbikers te vinden. Vanaf de werkschuur loop ik het gebied in, eerst richting het mezennest. De kleuren spatten nu al van de bomen af en dan moet de zon nog opkomen. Als ik aan het eind van het zandpad rechtsaf de Rekkenseweg op ga (ook een zandpad) zie ik rechts twee reeën lopen. Eentje blijft mij een tijdje aanstaren en biedt zo de perfecte gelegenheid voor een mooie foto, vanaf statief want er is nog weinig licht en de lange telelens (600mm) vraagt best veel licht en omdat ik een lage iso wil (max 400) is een lange sluitertijd noodzakelijk. Een dier in landschap. Iets wat ik heel mooi vind om te doen. Vaak zelfs mooier dan een dierportret.
Dan duik ik het bos in, waar de herfstkleuren in volle pracht op mij af komen, en natuurlijk ook veel fotomomenten. Midden in het bos ligt een heideveldje en hier hangt nog wat mist, gelijk ontstaat hierdoor een feeëriek sfeertje. Hier hou ik van.
De ochtendmist trekt langzaam op, de zachte pastelkleuren verdwijnen en door het hardere licht knallen de kleuren er op de rest van de wandeling nog meer uit.
Langzaam loop ik terug richting de werkschuur om met een voldaan gevoel terug naar huis te rijden.
